Όλες οι πληροφορίες που παρέχονται σε αυτή την ενότητα προέρχονται από την επίσημη ιστοσελίδα του Φορέα Εκπαίδευσης και Έρευνας στην Ενδομυϊκή Διέγερση κατά Gunn. Η κλινική εκπαίδευση και η έρευνα στην ενδομυϊκή διέγερση του Gunn προσφέρονται πλέον από το τμήμα Αθλητικής Ιατρικής (Ιατρική Σχολή) του Πανεπιστημίου της Βρετανικής Κολομβίας στον Καναδά.
Στην κλινική μας εργάζεται πιστοποιημένος θεραπευτής στην τεχνική Gunn IMS, ο οποίος εκπαιδεύτηκε από τον Δόκτωρ Chan Gunn, όταν ακόμη δίδασκε την μέθοδο υπό την αιγίδα του Ινστιτούτου Μελέτης και Θεραπείας του Πόνου (i-STOP).
Ο ενδομυϊκός ερεθισμός (Gunn IMS) είναι τεχνική με βελόνα που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία χρόνιου πόνου νευροπαθητικής προέλευσης, ο οποίος δεν ανταποκρίνεται στις συμβατικές φυσιοθεραπευτικές τεχνικές. Η χειρουργική επέμβαση έχει αποδειχθεί πως είναι μία μη αποτελεσματική μακροπρόθεσμη λύση και στην πλειονότητα των περιπτώσεων δεν υφίσταται σαν επιλογή για τον ασθενή.
Τα παυσίπονα και άλλα αναλγητικά χάπια απλά καταπραΰνουν τον πόνο (συχνά ανεπαρκώς) και παράλληλα προάγουν την τοξικότητα στο σώμα, επιβαρύνοντας την κατάσταση του ασθενούς. Ο νευροπαθητικός πόνος ανταποκρίνεται μόνο σε φυσικά ερεθίσματα μέσω των οποίων επιτυγχάνεται η μεταβολή της συμπεριφοράς των συμπτωμάτων.
Ο ενδομυϊκός ερεθισμός σύμφωνα με τον Δρ.Gunn (IMS) είναι ένα συνολικό σύστημα διάγνωσης και θεραπείας του συνδρόμου μυοπεριτονιακού πόνου (χρόνιες περιπτώσεις πόνου που εμφανίζονται στο μυοσκελετικό σύστημα όπου παράλληλα δεν υπάρχει εμφανής ένδειξη τραυματισμού ή φλεγμονής).
Αναπτύχθηκε από τον Δρ. Chan Gunn ενώ ήταν ιατρός στο Worker’s Compensation Board of British Columbia τη δεκαετία του ’70. Ο Δρ Gunn είναι σήμερα κλινικός καθηγητής και διδάσκει την μέθοδο IMS στα Πανεπιστήμια της Βρετανικής Κολομβίας, του Σιάτλ και σε όλο τον κόσμο.
Το IMS βασίζεται στη Δυτική Ιατρική Επιστήμη. Αν και χρησιμοποιεί εργαλεία προσαρμοσμένα από τον παραδοσιακό βελονισμό, βασίζεται σε επιστημονικούς, νευροφυσιολογικούς κανόνες του ριζιτιδικού μοντέλου του πόνου. Στην μέθοδο του Δρ. Gunn χρησιμοποιούνται οι βελόνες διότι είναι τα λεπτότερα διαθέσιμα εργαλεία που έχουν σχεδιαστεί για να διεισδύουν βαθιά μέσα στον μυϊκό ιστό. Η θεραπεία ειδικότερα στοχεύει σε τραυματισμένους μύες που έχουν συσπαστεί και έχουν βραχυνθεί από τη δυσφορία.
Η θεραπεία περιλαμβάνει ξηρά βελόνα στις επηρεασμένες περιοχές του σώματος χωρίς την έγχυση οποιαδήποτε ουσίας.
Οι περιοχές του βελονισμού μπορεί να είναι είτε οι “σφικτές”, ευερέθιστες μυϊκές ίνες είτε η περιοχή του σώματος, κοντά στην σπονδυλική στήλη, όπου η ρίζα του νεύρου έχει αναπτύξει ευερεθιστότητα και μεταβολές στην αισθητικότητα. Η διείσδυση σε ένα φυσιολογικό μυ είναι ανώδυνη. Ωστόσο, ένας βραχυς, ευερέθιστος μυς θα «συγκρατήσει» τη βελόνα, δημιουργώντας την αίσθηση κράμπας.
“Νευροπαθητικός πόνος” ή τι συμβαίνει όταν τα νεύρα αρχίζουν να δυσλειτουργούν…
Ο νευροπαθητικός πόνος προκαλείται συνήθως όταν τα νεύρα παρουσιάζουν δυσλειτουργία μετά από ελάσσονος σημασίας ερεθισμό. Τα νεύρα και οι νευρικές απολήξεις γίνονται εξαιρετικά ευαίσθητα μετατρέποντας ερεθίσματα που συνήθως είναι αβλαβή και ακίνδυνα σε υπερβολικά και οδυνηρά (αυτό το χαρακτηριστικό είναι γνωστό ιατρικά ως αλλοδυνία). Το αποτέλεσμα είναι ο πόνος να υφίσταται, ταλαιπωρώντας τον ασθενή, ακόμη και όταν εκτεταμένες ιατρικές εξετάσεις εντοπίζουν οποιαδήποτε αιτία πόνου.
Οι γιατροί συνήθως δεν έχουν καμία δυσκολία στη θεραπεία του πόνου που προκαλείται από τραυματισμό ή φλεγμονή, αλλά συχνά αδυνατούν να εντοπίσουν τα αίτια πόνου που δεν παρουσιάζει εμφανή σημάδια βλάβης των ιστών ή φλεγμονών. Μερικά παραδείγματα πόνου μη ειδικής αιτιολογίας ο πονοκέφαλος, οι τραυματισμοί δίκην μαστιγίου (whiplash), η χρόνια οσφυαλγία, η επικονδυλίτιδα ή το σύνδρομο παγωμένου ώμου.
Η επιτυχής εφαρμογή του IMS εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την εμπεριστατωμένη φυσική εξέταση του ασθενούς από έναν ικανό εξεταστή, που είναι εκπαιδευμένος να αναγνωρίσει τα φυσικά σημεία του νευροπαθητικού πόνου. Η φυσική εξέταση είναι απαραίτητη, καθώς ο χρόνιος πόνος είναι συχνά νευρολογικής αιτιολογίας και σε αντίθεση με τους πόνους που σχετίζονται με δομική παθολογία, είναι μη ανιχνεύσιμος σε ακριβές διαγνωστικές εξετάσεις όπως οι ακτίνες Χ, οι μαγνητικές και αξονικές τομογραφίες. Η αδυναμία αναγνώρισης αυτών των ενδείξεων θα οδηγήσει σε εσφαλμένη διάγνωση και θα μειώσει την αποτελεσματικότητα των φυσιοθεραπειών.
Οι θεραπείες πραγματοποιούνται συνήθως μία φορά την εβδομάδα για να υπάρχει χρόνος μεταξύ των θεραπειών ώστε το σώμα να θεραπευθεί. Ο αριθμός των θεραπειών που απαιτείται εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, όπως η διάρκεια και η έκταση των συμπτωμάτων. Ο ρυθμός επούλωσης διαφέρει από άνθρωπο σε άνθρωπο και εξαρτάται ως ένα βαθμό, από την κατάσταση του νευρικού σας ιστού του ασθενούς(πχ. οι νέοι συνήθως θεραπεύονται πιο γρήγορα). Εάν ο πόνος έχει πρόσφατη αιτιολογία και ιστορικό, μία θεραπεία μπορεί να είναι το μόνο που χρειάζεται.
